ماهنامه موعود38

گذار بزرگ

«فرهنگ مهدوی و «موعودگرایی ویژه شیعی اگر چه وجوه اشتراک بسیاری با همه باورهایی که در میان ملل و نحل، تحت عناوینی چون «منجی گرایی و «مسیانیسم شناخته می شود; دارد لیکن، شناسایی «منجی آخرالزمان به عنوان «حجت حی خداوند» بارزترین وجه تفارق آنها به شمار می رود . از همین روست که این فرهنگ بلافاصله تبدیل به جریانی زنده، جاری و تعهدآور می شود و همه صورتهای ناپسند اما پذیرفته شده و جاری موجود را به مدد معیارهای منبعث از کلام وحی و سیره و سنت ائمه دین (ع) نقد می کند; می سنجد; ارزش گذاری می کند; نفی یا اثبات می کند و وجهی مطلوب و پسندیده را پیشنهاد می نماید . در چنین نگرشی آنکه خود را در مواجهه با مناسبات فردی و جمعی ناپسند و نکوهیده می بیند، منفعل و دست بسته در هوای منجی آخرالزمان نمی نشیند و روزگار را با پذیرش منفعلانه سنتهای ناپسند نمی گذراند . ما بی آنکه جایی نوشته شده باشد یا مرامنامه ای را مکتوب ساخته باشیم، مبتنی بر اصول، مبانی و مبادی فرهنگ و علم بریده از منبع وحی، جوانانمان را می پروریم و با سلب حیثیت از تمامی نمونه ها و اسوه های پسندیده دینی، قهرمانان صحنه های ورزشی و به ظاهر هنری و فرهنگی غرب را الگو و نمونه بودن و زیستن نونهالان قرار می دهیم . چنانکه در مناسبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی الگوهای غربی را اساس برنامه ریزی و حرکت عمومی مردم می شناسیم و دستیابی